In de werken hieronder verkent Maïthé de grens tussen materiaal als middel en materiaal als kunst an zich. Ze gebruikt tarlatan, een geweven katoenen stof die voornamelijk als veegdoek bij etsen en drukwerk wordt ingezet en transformeert deze stof tot een essentieel onderdeel in haar artistieke praktijk.
Door organische vormen te zeefdrukken op zowel papier als op tarlatan ontstaat er een gelaagdheid van beweging en dynamiek wanneer deze over elkaar worden geschoven.
Tegelijk zijn de zeefdrukken op papier een experiment in spookbeelden: in plaats van de zeef elke keer opnieuw in te inkten voor een nieuwe druk maakt ze verschillende afdrukken met één laag inkt waardoor er informatie verdwijnt, nieuwe vormen en kleurgradaties ontstaan en het toeval tevoorschijn komt. Zo is elke zeefdruk ook anders.
De transparantie en textuur van de tarlatan maken deze verdwenen informatie opnieuw zichtbaar en creëren daarbovenop extra dimensies en nieuwe vormen.
Haar fascinatie voor dit proces ligt in de herwaardering van materialen: wat ooit een hulpmiddel was, wordt nu het kunstwerk op zich. Vormen en textiel komen samen om nieuwe verhalen te vertellen. Haar werk nodigt de toeschouwer uit om materialen op een andere manier te bekijken en de schoonheid te ontdekken in dat wat vaak als alledaags of functioneel wordt gezien.
In haar figuratieve werk haalt ze haar inspiratie voornamelijk uit houdingen die ons lichaam maakt wanneer het leest, zit, ligt, stretcht, omhelst, danst,...
